Έχει εργαστεί σε πολλά εστιατόρια του εξωτερικού όπως Ισπανία, Γαλλία και Μονακό και ήταν ένας από τους πρώτους που πήραν την κουζίνα Nikkei στην Ελλάδα. Το ταλέντο του όμως δεν σταματά εκεί! Μας αποκαλύπτει διάφορες πτυχές του εαυτού του απέναντι στην κουζίνα και στην τέχνη που αγαπά!
Γνωρίζω πως έχεις εργαστεί στο εξωτερικό. Πώς έχεις αποκομίσει αυτήν την εμπειρία;
Σίγουρα οι συνεργασίες στο εξωτερικό μου έδωσαν πολλά και αλλά τόσα που απομυθοποίησα! Σε κάθε περίπτωση όμως είναι μία ξεχωριστή εμπειρία που κάθε εργαζόμενος πρέπει να βιώσει.
Πώς θα περιέγραφες τη μαγειρική σου σαν πελάτης;
Αιρετική και βιωματική.
Για ποια από όλες τις εμπειρίες σου είσαι περισσότερο περήφανος;
Για τα ταξίδια μου στην λατινική Αμερική! Τα βιώνω στο έπακρο με όλες τις δυσκολίες τους! Από πενθήμερη δηλητηρίαση μέχρι κινδύνους για την σωματική μου ακεραιότητα...
Είναι σκληρός ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε συναδέλφους;
Σίγουρα ανταγωνισμός είναι σκληρός και μεγάλος αλλά είναι προτιμότερο να το δούμε ως συναγωνισμό πάρα ως ανταγωνισμό.
Από τι υλικά είναι φτιαγμένος ένας καλός σεφ;
Πειθαρχία, κυνισμό, ρεαλισμό με πινελιές ρομαντισμού.
Μιας και στον χώρος της κουζίνας υπάρχει ιεραρχία, πως διαχειρίζεται ένας καλός σεφ τους υφιστάμενους του;
Με ίσες ευκαιρίες για όλους. Όταν δεις έναν άνθρωπο να αξίζει, τότε απλά τον ανεβάζεις σε θέση και μισθό!! Οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι, έχουν όμως ίσα δικαιώματα. Και αυτή είναι η πραγματικότητα!
Θεωρείτε πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε γυναίκα και άντρα σεφ; Και αν ναι ποιας
Όχι δεν υπάρχει καμία διαφορά, αν θέλουμε να μιλήσουμε για ισότητα και καλύτερα για ισοτιμία τότε αυτά θα πρέπει να τα βγάλουμε από το μυαλό μας.
Ποιο είναι το κυρίαρχο συστατικό για μια αρμονική συνεργασία με ένα εστιατόριο;
Η συνταγή είναι μία. Πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή με τους επιχειρηματίες και πάνω απ’ όλα μία κατάσταση win win.
Υπάρχει η τάση τα τελευταία χρόνια στη γαστρονομία, αλλά και γενικότερα μια αυξανόμενη ζήτηση σχετικά με τα τοπικά υλικά. Ποια η άποψη σου γ’ αυτό;
Είναι πολύ θετικό και εμπορικά ωφέλιμο το να αναδεικνύουμε τα τοπικά προϊόντα του τόπου μας. Θα πρέπει όμως να έχουμε καλύτερη οργάνωση.
Σε ό,τι αφορά το εμπόριο των προϊόντων, μιας και οι σεφ αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα με τους Έλληνες τοπικούς προμηθευτές...
Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν καν πιστοποιήσεις. Ούτε καν e-mail ώστε να υπάρχει μία σχετική επικοινωνία.
Έχουμε όμως πρώτες ύλες, τεχνική, παράδοση και πιστεύω ότι αυτά τα τρία μαζί με την οργάνωση θα μας οδηγήσουν και στις παγκόσμιες αγορές!!!
Μιας και η μαγειρική είναι τέχνη, με ποια άλλη τέχνη θα την παρομοίαζες;
Ας τα πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή.
Η μαγειρική δεν είναι τέχνη αλλά τεχνικό επάγγελμα.
Βασικό χαρακτηριστικό της καλλιτεχνίας. Είναι η εξύψωση του ανθρώπινου πνεύματος..
Η προσέγγιση ενός κοινωνικού προβλήματος.
Η καλλιτεχνία δεν βρίσκεται μέσα στις βασικές ανάγκες του ανθρώπινου γένους. Ενώ η τροφή Είναι βασική ανάγκη.
Το ότι τα τελευταία χρόνια η μαγειρική έχει χαρακτηριστεί ως καλή τέχνη αυτό δεν είναι απαραίτητο ότι την ορίζει και ως καλή τέχνη.
Το τι θέλουμε να νομίζουμε εμείς οι μάγειρες είναι άλλο θέμα.
Ποια κουζίνα προτιμάς;
Αυτή που είναι νόστιμη. Είμαι αλλεργικός στο κακό φαγητό.
Ποια η άποψη σου για τα ριάλιτι μαγειρικής;
Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα όπως και στο παιχνίδι βρίσκονται όλα.
Όλα χρειάζονται αρκεί να μην το ξεχειλώνεις.
Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή στη δουλειά σου;
Να γράφω συνταγές. Ότι πιο βαρετό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει ακόμα;
Τα καλλιτεχνικά μου! Είμαι στη σχολή και τελειώνω σε τρία χρόνια..
Που μεγάλωσες;
Αθήνα και πάντα Αθήνα! Αυτή την πόλη δεν την αλλάζω με τίποτα! Είναι η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ!
Ποιο μέρος του κόσμου θα ήθελες να πας να και γιατί;
Δεν είναι μέρος ακριβώς αλλά συμβάν...
Προσπαθώ εδώ και χρόνια να με πάρει ένας γνωστός μου ως βοηθός πολεμικό ανταποκριτή. Φυσικά και δεν δέχεται γιατί δεν έχω καθόλου εμπειρία.
Θα μου πεις για ποιο λόγο να ζήσεις έναν πόλεμο..
Ο λόγος είναι απλός και σαφής:
Για να κατανοήσω την ειρήνη!
Σε τι φάση σε βρίσκουμε αυτό το διάστημα;
Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα από το fine dining. Και το comfort food...
Δεν ξέρω αν το πρώτο έχει νόημα για μένα πια η για το αν θέλω να ασχοληθώ με το φαγητό που τρώει ο απλός κόσμος, ο οποίος δεν έχει να πληρώσει 60 η 80 € το κεφάλι.
Στην κουζίνα όταν υπάρχει ένταση μεταξύ συναδέλφων, πως το διαχειρίζεστε;
Κάνω χρήση εξουσίας. Σηκώνω λίγο το ύφος και τον τόνο της φωνής και τότε όλα σταματάνε.
Comments
Post a Comment